Elk jaar krijgen de vrijwilligers van Ajax (waar ik ook al jaren toe behoor) als bedankje van Ajax een gezellige avond aangeboden.
Dit jaar waren er aan aantal mensen die ervoor hebben gezorgd dat de voltallige selectie aanwezig was bij een brunch voor de vrijwilligers.
Helaas moest Diana werken, dus ben ik met Sara naar het honk gegaan.
Eerst dacht ik “tja, dat komt wel wat lastig uit met haar middagdutje”, maar ik kon gelukkig vanuit het honk een lift krijgen waardoor Sara niet heel veel later naar bed zou gaan.
Van de huidige selectie van Ajax heb ik (ondanks dat de resultaten in de Nederlandse competitie heel redelijk zijn) niet een al te hoge pet op.
Maar voor mij steken er 3 spelers boven het gemiddelde niveau van de selectie uit: Stekelenburg, Suarez en De Zeeuw.
Bij binnenkomst in het honk stonden alle spelers een beetje verveeld in een hoekje.
Veel vrijwilligers wilden met de spelers op de foto, en voor sommige spelers stond een hele lange rij.
Ik hoef zelf niet met de spelers op de foto, maar het leek me wel geinig als Sara met ze op de foto zou gaan.
En Sara en ik waren maar op jacht naar 3 spelers. Dat moest lukken. 🙂
Maar toen we uiteindelijk aan de beurt waren bij Stekelenburg… tja, toen waren de andere spelers inmiddels al weer op weg naar huis.
Ik denk dat ze welgeteld zo’n 5 a 10 minuten van hun tijd vrij konden maken voor de vrijwilligers.
Maar laat ik niet zeiken… ze waren er wel, en ze hadden ook niet kunnen komen. 🙂
Anyway… Sara was meer geinteresseerd in het zakje chips dat papa even had afgepakt voor de foto. Dat interesseerde haar meer dan op de foto met de beste keeper van Nederland…