Deze nieuwsbrief moeten we natuurlijk wel beginnen met iedereen het allerbeste te wensen voor 2011.
We willen jullie zoveel mogelijk liefde, gezondheid, en plezier wensen voor het komende jaar!
En dat het een jaar moge worden dat vele malen beter is dan het voorgaande…
De afgelopen periode is voor ons in een soort van vreemde roes verlopen.
Al denk ik dat iedereen die een dierbare verloren heeft wel een idee heeft hoe dat is.
Die eerste keer door al die dagen heen…
Sinterklaas, Kerstdagen, Oud en Nieuw, verjaardagen, etc.
21 november zou mijn moeder 69 jaar geworden zijn.
En zowel mijn zus als ik zagen als een berg tegen die datum op.
Het was ons plan om een verrassingsfeest voor haar te organiseren.
Natuurlijk met in ons achterhoofd dat het mogelijk de laatste keer zou zijn.
En wij wilden haar die dag even heerlijk in het zonnetje zetten.
Om haar zo te laten zien hoeveel mensen er van haar houden.
Helaas is het niet mogelijk geweest om haar dat verrassingsfeest te geven.
Maar ja… waarom alleen een zware dag tegemoet gaan als je er samen doorheen kunt.
Dus alsnog de uitnodiging de deur uit naar de familie, en uitgelegd waarom we dit graag samen wilden doen.
En uiteindelijk is het een mooie dag geworden met zo’n 50 familieleden bij elkaar.
Dat heeft ons heel erg goed gedaan.
Het zwaarste deze afgelopen weken is ongetwijfeld het leeghalen van mijn ouderlijk huis geweest.
Een huis dat van boven tot beneden gevuld is met herinneringen.
34 jaar heeft mijn moeder daar gewoond, en ook 34 jaar herinneringen ligt daar.
Het was me al die jaren nooit opgevallen, maar toen ik de eerste keer naar het overlijden van mijn moeder weer in haar huis kwam… toen viel me pas op dat dat hele huis een soort museum is van herinneringen aan haar kinderen en kleinkinderen.
Overal foto’s, tekeningen, knutselwerkjes. Een warm bad van liefde.
Het was allemaal zo doodgewoon voor me dat het me toen pas opviel…
31 december moesten we de sleutel inleveren.
Dan sta je in een volkomen leeg huis, en dan geef je iemand de sleutel van een huis waar je nooit van had verwacht dat je daar niet meer zou komen.
De verhuurder heeft aangegeven dat hij het misschien over een jaar of twee wil verkopen.
En ik heb hem gevraagd of hij het dan als eerste aan ons zou willen aanbieden.
De kans dat we het over 2 jaar kunnen betalen is natuurlijk nihil.
Maar ja, het is nu een erg mooie gedachte dat we er misschien ooit weer terug kunnen.
Oud en Nieuw hebben we uiteindelijk bij m’n schoonmoeder gevierd.
M’n zus was er met haar 3 kinderen, en dan wij met z’n vieren, en m’n schoonmoeder.
Mooi appartement in het centrum van Amsterdam, met uitzicht over de grachten.
Amsterdam wordt zo mogelijk nog mooier als er zoveel vuurwerk boven uit elkaar knalt.
Om 12 uur natuurlijk even met z’n allen een traantje weggepinkt vanwege de dierbaren die we er zo graag bij hadden gehad.
Maar al lijkt het alsof het allemaal 1 grote emotionele ellende-tijd is geweest…
Nee, het was echt wel zwaar, maar we hebben gelukkig ook heel veel leuke dingen beleefd.
Moos groeit en groeit, en Sara is een ontzettend lieve zus voor haar broer.
Ze komt ’s ochtends als eerste haar broer een kus en een knuffel geven, en ’s avonds voor ze naar bed gaat hetzelfde scenario.
En daar tussenin gaat het fantastisch met die twee.
Morgen moet Diana voor het eerst weer werken na haar zwangerschapsverlof.
En omdat mijn moeder onze oppas was als wij moesten werken… tja, toen hebben we even gekeken naar een plek op een kinderdagverblijf.
We hadden zelfs een plek, maar gelukkig gaf Diana d’r moeder aan dat zij het graag voor ons zou willen doen.
Degene die onze site nog weleens in de gaten houden, zal zijn opgevallen dat er inmiddels weer nieuwe foto’s op de site staan.
En we gaan zelfs met onze tijd mee, want we zijn ook aan het twitteren.
Tenminste, we doen een poging! Hahahahaha…
Diana moet er nog het meest aan wennen. Maar we gaan echt een goede poging wagen!
Ook staat (eindelijk) de geboortekaart van Moos online.
Ben je benieuwd hoe deze eruit zag, dan kun je hem op onze site bekijken.
De link naar Moos z’n geboortekaart vind je onder het kopje Over Ons (of natuurlijk via de link in deze nieuwsbrief).
Nou, lieve schatten, dan wil ik jullie allemaal nogmaals enorm bedanken voor alle lieve reacties.
We zijn werkelijk overspoeld met de liefste mailtjes, (digitale) kaarten, etc.
Dat heeft ons heel erg goed gedaan… Dat doet ons nog steeds erg goed…
Waarvoor dus erg veel dank…
Tot een volgende nieuwsbrief! Eerder dan deze… 😉
Mazzels en een hele dikke kus, Jeroen en Diana en Sara