Hi lieve schatten,
Zo’n week of 3 geleden stuurden we voor het eerst in lange tijd weer eens een nieuwsbrief.
Laat ik trouwens beginnen met jullie allemaal te bedanken voor de leuke reacties.
Met ons verhaal dat we de mogelijkheden aan het onderzoeken waren voor een broertje en/of zusje voor Sara hebben we heel wat losgemaakt. 🙂
De reacties gingen van “leuk om weer eens iets te horen” naar “ik denk dat jullie gaan adopteren”.
Oh, en natuurlijk ook heel veel moeders die toe hebben gegeven dat Sara heel erg mooi is.
Maar die wel tegelijkertijd een foto meestuurden met de mededeling dat hun kroost toch de mooiste is! Hahahaha…
In alle reacties die we krijgen zit ook altijd het zinnetje “en heel veel sterkte met je moeder” en “hoop dat jullie nog veel mooie momenten samen hebben”.
Ik wil jullie daar ook heel erg voor bedanken. Wij willen jullie daar heel erg voor bedanken.
Het is niet onder woorden te brengen hoe ontzettend lief we dat vinden, en hoe enorm veel steun we daaruit halen.
Met ma gaat het trouwens naar omstandigheden goed.
Ze is begonnen met de 5e chemo, en de eerste week was erg zwaar, maar nu gaat het al weer een stuk beter.
Nog een paar weken, en dan gaan we toewerken naar een paar hele leuke uitstapjes, en heel veel nieuwe prachtherinneringen!
Maar nu dan deel 2 van onze zoektocht naar een broertje en/of zusje voor Sara.
Toen bleek dat de embryo’s niet goed ontdooid waren, was er eigenlijk niets meer mogelijk.
Tenminste, dat dachten we…
Irene, onze donor, was immers inmiddels al de 40 gepasseerd.
En dat is de grens in Nederland om eitjes te mogen doneren.
Via een mailinglijst waar Diana op is geabonneerd over eiceldonatie wist zij echter van het bestaan van Geertgen, een kliniek in Brabant.
Daar werken ze samen met een ziekenhuis in Belgie en is het mogelijk om met oudere donoren te werken.
Per individueel geval bekijken ze daar de mogelijkheden.
Dus we hebben daar een afspraak gemaakt, en een gesprek gehad.
We gaven daar aan dat we graag Irene als donor wilden, en dat dat niet mogelijk is in het Vu in Amsterdam.
De weken daarna kregen we gespreken waarin ze ons o.a. de risico’s vertelden van een oudere donor.
Daar hadden we het echter samen al uitgebreid over gehad.
En ook een gehandicapt kind zal bij ons een fantastisch thuis vinden.
Bij Geertgen besloten ze uiteindelijk om ons te gaan helpen.
En daar waren we werkelijk dolgelukkig mee! Toch nog een kansje!
Ook Sara was werkelijk superblij met dat nieuws! 🙂
Irene mocht weer vrolijk beginnen met het prikken van hormonen.
Haar man Peter heeft maandenlang moeten horen “Kijk uit, schat! Ik mag niet zwanger raken”.
Hahahahaha.
Ik heb enorm veel respect voor Irene (en hou zielsveel van die lieve schat).
Maar die kanjer van een kerel van haar, die verdient ook een enorm standbeeld, hoor!
Dus hierbij benoem ik op persoonlijke titel Peter tot Ridder… nee, Officier in de Orde van Oranje Nassau!
Ja, hij verdient 100% zeer dat lintje! 🙂
Maar laat ik even verder gaan met mijn verhaal.
Stelletje nieuwsgierigerds! 😉
Nou, om een lang verhaal weer een heel stuk korter te maken:
Een aantal maanden geleden zijn we in Belgie geweest voor een terugplaatsing.
En een aantal weken na de terugplaatsing mocht Diana een zwangerschapstest doen.
Hiernaast zien jullie de foto van Diana toen we de week na de zwangerschapstest naar Geertgen waren geweest voor een echo.
Op de foto heeft ze haar moeder aan de lijn.
Om haar te vertellen dat het weer gelukt is.
Oke, Diana heeft dan geen foto van mij gemaakt, maar ik kan jullie verzekeren dat mijn gezicht er ongeveer hetzelfde uit heeft gezien toen ik het goede nieuws aan mijn moeder vertelde.
Behalve dan dat ik natuurlijk een stuk knapper ben, he! 🙂
We hebben Sara wel uitgelegd dat papa en mama van blijdschap aan het huilen waren!
Afgelopen maandag (gisteren) was Diana precies 12 weken zwanger.
Dat is normaal gesproken toch de tijd dat je het aan iedereen verteld?
Nou, dat hebben we bij deze dan ook gedaan! Hahahaha…
Lieve, lieve, lieve schatten…
Al die keren dat jullie ons zulke lieve meeltjes stuurden,
Al die lieve woorden,
Alle keren dat jullie ons meenamen in jullie gebed,
Dat jullie een kaarsje voor ons hebben gebrand,
Of alle keren dat jullie gewoon maar aan ons hebben gedacht…
Al die positieve energie en liefde die onze kant op is gestuurd…
Dat alles heeft ons zo enorm geholpen.
Natuurlijk had dit niet gelukt zonder Onze Lieve Heer, Irene, en bijzonder lieve schatten bij Geertgen…
Maar we zijn ervan overtuigd dat ook jullie hulp ons uiteindelijk heeft gezegend met dit fantastische nieuws!
Ik denk niet dat we hoeven uit te leggen hoe erg blij we zijn…
Enne… we houden jullie natuurlijk op de hoogte, he! 🙂
Mazzels en een hele dikke kus,
Jeroen en Diana en Sara. XXX