Hi lieve schatten,
Het is al weer een hele lange tijd geleden sinds onze laatste nieuwsbrief.
Dus laat ik beginnen met iets heel belangrijks.
En dat is namelijk iedereen alsnog een heel fijn 2010 te wensen! Hahahahaha…
Tja, onze laatste nieuwsbrief was nog van 2009, dus nog steeds niet iedereen een gelukkig 2010 toe kunnen wensen!
Bij deze dus. 🙂
In onze laatste nieuwsbrief heb ik ook de mensen bedankt die mijn moeder een kaart hebben gestuurd.
Uiteindelijk heeft ze zo’n 50 kaarten gehad en dat heeft haar (en ons) heel erg goed gedaan.
Daar wil ik dus (ook namens mijn moeder) jullie allemaal heel erg voor bedanken!
En we willen ook alle lieve schatten bedanken die af en toe een lieve mail sturen en vragen hoe het gaat.
Mijn moeder staat inmiddels op het punt om met haar 5e chemobehandeling te beginnen.
Op een scan die ze zo’n 3 weken geleden hebben gemaakt, was gelukkig te zien dat de chemo heel goed zijn werk doet.
De kanker was overal duidelijk een stuk kleiner en minder geworden.
Met de vorm van kanker die mijn moeder heeft gaan ze uit van een gemiddelde periode van 9 maanden tussen chemo’s in.
Wij hopen nu gewoon (aangezien de chemo goed aan lijkt te slaan bij mijn moeder) dat die periode veel langer zal zijn.
Met ons gaat het (naar omstandigheden natuurlijk) gewoon goed.
We zijn onlangs met z’n drietjes een weekendje weg geweest.
Dat was echt heerlijk.
Lekker even heerlijk van elkaar genieten en uitrusten.
Ik realiseer me trouwens dat ik met het plaatsen van de foto hiernaast een risico loop.
Het risico namelijk dat jullie je realiseren (net als wij) dat Sara de allermooiste kanjer van de hele wereld is! 🙂
Ach ja, dan moeten jullie je gewoon bedenken dat jullie kinderen ook best wel leuk zijn, hoor! 🙂
Nee, zonder dollen… wat is die kleine van ons toch een lekker ding.
We voelen ons zo ontzettend gezegend dat we de ouders mogen zijn van dat wondertje.
Elke dag zeggen we dan ook tegen Sara hoe blij we zijn dat Sara ons heeft uitgezocht als haar ouders.
En dat brengt ons trouwens op iets wat we jullie nog niet verteld hebben.
Iets wat we nu dus eindelijk maar eens moeten vertellen.
Al een hele tijd geleden hebben Diana en ik het erover gehad dat het wel heel erg leuk zou zijn als Sara een broertje of zusje zou krijgen.
En we hadden nog een aantal embryo’s in de vriezer, dus hebben we besloten om die maar eens te laten ontdooien.
Eerst natuurlijk in gesprek met het ziekenhuis en de hele papierwinkel regelen, maar daarna was het dan zover.
Het bovenstaande speelde trouwens allemaal eind 2009.
De cryo’s die we nog hadden, ontdooiden (op twee na) niet goed.
Die twee hebben ze toen bij Diana teruggeplaatst.
Maar om een lang verhaal een heel stuk korter te maken… het is niet gelukt!
Een week na de terugplaatsing werd Diana ongesteld.
En daarmee was de laatste kans op een broertje of zusje voor Sara mislukt.
Althans… dat dachten we toen.
Sindsdien zijn we druk bezig om te kijken wat er nog wel allemaal mogelijk is.
Maar over die zoektocht zullen we het in de volgende nieuwsbrief wat uitgebreider hebben…
Rest ons voor nu alleen nog jullie allemaal te bedanken voor jullie altijd lieve en warme reacties.
Mazzels en een hele dikke kus,
Jeroen en Diana en Sara. XXX