Vandaag is het nog precies een week.
Nog een week tot de uitgerekende datum van ons tweede wondertje.
Sinds de laatste nieuwsbrief is het een hele drukke periode geweest.
En een periode waarin leven en dood wel heel erg nadrukkelijk aanwezig waren.
Aan de ene kant hebben we natuurlijk dat prachtige wonder dat in Diana d’r buik aan het groeien is.
Maar aan de andere kant hebben we twee weken geleden te horen gekregen dat de chemo-behandeling van mijn moeder niet aanslaat.
Dat grote geluk aan de ene kant, en dat grote verdriet aan de andere kant.
Het bericht dat je moeder eigenlijk uitbehandeld is, kwam als een enorme dreun voor ons.
Misschien heel erg naief, maar we gingen er wel een beetje vanuit dat de chemo zijn werk deed.
Helaas was dat niet het geval.
En dan natuurlijk de vraag “hoe nu verder?’.
Niets doen en de kanker zijn werk laten doen is eigenlijk niet eens een optie.
Tenminste niet als je de vechtersmentaliteit van mijn moeder kent. 🙂
Dan is het een kwestie van “kop omhoog en knokken tot we erbij neervallen”.
Afgelopen vrijdag zijn we in het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis geweest.
De arts daar vertelde ons dat er nog wel experimentele medicijnen zijn waar mijn moeder mogelijk voor in aanmerking komt.
Met daarbij natuurlijk wel de mededeling dat dat mijn moeder niet zal genezen.
Maar hopelijk is de ziekte wel tot stilstand te brengen.
Nu dus de uitslagen afwachten van de onderzoeken die er gedaan zijn.
En dan maar hopen dat mijn moeder met die experimentele behandeling mag beginnen.
Ach ja… zolang er hoop is, is er leven…
Maar aan de andere kant dan ook altijd weer dat fantastische idee dat er een broertje of zusje voor Sara onderweg is.
En die ook waarschijnlijk niet meer heel erg lang op zich laat wachten.
Want zoals jullie ongetwijfeld weten, is Diana 11 oktober uitgerekend.
Nog maar een weekje dus.
Diana durft over die kleine te beweren dat deze nu al op zijn vader lijkt.
En waarom? Omdat die schat eerst prima lag voor een normale bevalling, maar zich ondertussen weer heeft omgedraaid.
“Een echte dwarsligger, net als zijn vader dus” volgens mijn lieftallige echtgenote! 🙂
Elke keer als ze dat zegt, moet ik terugdenken aan wat een oude man ons ooit zei toen Diana zwanger was van Sara.
Die zei namelijk “ach meissie, maak je niet druk… er is er nog nooit eentje blijven zitten!”. Hahahaha.
Oh, en dan moet ik nog even een foutje rechtzetten uit de vorige nieuwsbrief.
Daar had ik het namelijk over het nieuwe seizoen van Babyboom.
Maar ik zei dat dat nieuwe seizoen in 2012 pas uitgezonden zou worden.
Maar dat moet natuurlijk 2011 zijn! Sorry! 🙂
Ik ben ook blij dat ik jullie kan vertellen dat het nieuwe kamertje voor Sara klaar is.
Ehhhh, ik bedoel natuurlijk dat het kamertje bijna klaar is. 😉
Nog een paar kleine dingetjes, en dan kan Sara eindelijk in haar nieuwe kamer slapen.
Ik zeg eindelijk, omdat Sara haar nieuwe kamer zo ontzettend leuk vind.
Zo leuk zelfs dat ze wel twintig keer op een dag zegt dat ze even wil “slapen op haar nieuwe kamer”.
Dus dan gaan we met haar naar boven, dan loopt ze haar nieuwe kamer in, en dan hoor je een minuut of 5 “mooi… ohhhh… mooie nieuwe kamer”.
En Sara’s idee van slapen is dan om op haar bed te gaan springen, en dan het liedje “Opstaan, opstaan” van Dirk Scheele te zingen.
Ik ben zo benieuwd hoe we het voor elkaar krijgen dat ze ook echt in dat bed blijft liggen als ze naar bed moet. 🙂
Oh, ik vergeet jullie bijna helemaal te zeggen.
Namelijk dat jullie weer kunnen gokken op de naam van de nieuwe baby.
Op onze website hebben we een formulier aangemaakt waarmee jullie kunnen gokken.
En net als de vorige keer nodigen we de winnaar uit om gezellig bij ons beschuit met muisjes te komen eten.
Al hopen we dat je ook een gokje wilt wagen als je geen beschuit met muisjes lust. 🙂
Door hier te klikken, kom je bij het formulier. Of ga anders naar www.dianaenjeroen.nl.
Lieve, lieve schatten, dan wederom een bedankje voor alle lieve mailtjes die we van jullie krijgen.
Nog steeds krijgen we dagelijks de liefste mailtjes, en de warmste woorden binnen.
Dat waarderen we echt heel erg. En het doet ons ook heel erg goed.
En in het kader van “goede, warme woorden doen een ieder goed”…
Misschien willen jullie mijn moeder een kaartje sturen.
Ze schrok zich de vorige keer helemaal te pletter (op een leuke manier dan) van de hoeveelheid kaarten.
Al die lieve woorden deden haar heel erg goed.
Haar adres is: mevrouw (Trix) Boogaard, Eugenie Previnaireweg 92A, 2151 BH Nieuw-Vennep.
Alvast heel ontzettend bedankt voor de glimlach op haar gezicht!
Enne… zodra die kleine zijn of haar gezicht laat zien, dan horen jullie het natuurlijk meteen!
Mazzels en een dikke kus, Jeroen en Diana en Sara