Nee, niet schrikken! Er is niets ernstigs aan de hand! Maar we hebben wel sinds kort een scootmobiel in ons bezit.
Ik heb ooit tegen Joark verteld dat die scootmobiel waar hij in reed wel helemaal te gek was.
En na zijn overlijden kwam Mirjam opeens aan met de vraag of ik die nog wilde hebben.
“Ja natuurlijk”, zei ik tegen haar. En een paar dagen later stond hij op de stoep.
Het is een heel oud ding, maar hij rijdt wel als een tierelier!
En Sara vindt het echt helemaal fantastisch!
Ik ben nog niet thuis van mijn werk of ze roept “papa, rijden!”…
En dan gaan we samen op de scootmobiel een paar rondjes rijden bij ons in de buurt.
Wel heeft de scootmobiel enige kleine veranderingen ondergaan.
Heb hem even opnieuw gespoten.
Met die grijze saaie kleuren reden we immers een beetje voor gek! Hahahaha…
Dus sinds een aantal dagen is de scootmobiel veranderd in een wit-rood-witte scootmobiel! 🙂
Bij het lokale bejaardenhuis heb ik nog geprobeerd of er een aantal bewoners waren die misschien een wedstrijdje wilden doen, maar tot nog toe heb ik geen geschikte kandidaat weten te vinden. 😉
Nee, zonder dollen…
Rondrijden in zo’n ding levert echt wel wat gekke blikken op, maar het is zo leuk om met die kleine in de rondte te rijden, en haar zo te zien genieten.
Oke, toegegeven, echt stoer is het niet, maarreh… geinig is het wel! 🙂
En ook de kinderen van mijn werk vinden het fantastisch.
Gisteren heb ik nog een parcours uitgezet, en moesten de kinderen op de scootmobiel dat parcours afleggen.
Allemaal lachende gezichten… man, wat hebben we een lol gehad!
Ik weet zeker dat Joark blij is dat er zoveel lol mee word beleefd…