Vanmiddag hebben we massaal afscheid genomen van een van de (in mijn ogen) grootste Ajacieden, Joark. Een groot Ajacied, maar vooral een hele goede vriend.
Oke, de grootste Ajacied onder de supporters blijft voor mij natuurlijk mijn schoonvader, maar ik weet zeker dat Joark dat niet erg zal vinden. 🙂
Joark had al jaren last van cf, taaislijmziekte.
En er is hem ooit voorspelt dat hij met die ziekte niet ouder dan 21 zou worden.
Het zegt veel, en misschien wel alles over Joark dat hij uiteindelijk 45 is geworden.
Voor Joark is er nu een einde aan een vreselijk zware periode gekomen.
Zijn lichaam heeft de strijd tegen de vele aanslagen uiteindelijk op moeten geven.
Maar wat zullen we hem missen!
De uitvaart is door zo’n 1000 mensen bezocht.
En was geheel in de stijl van Joark.
De laatste maanden van zijn leven had hij zijn laatste wensen goed doorgesproken met zijn vriendin Mirjam.
En een van die wensen was dat hij graag naar de begraafplaats gereden zou willen worden op de imperial van de bestelbus van zijn schoonvader.
En zo geschiedde natuurlijk…
Over de hele lengte van de Middenweg stonden aan twee kanten supporters met fakkels opgesteld.
Voor Joark uit liepen een aantal van zijn vrienden met een groot Ajax-shirt.
En achter Joark sloot de hele stoet aan.
Een laatste grap van Joark was nog dat de stoet niet de kortste route naar de begraafplaats nam, maar nog even een korte omweg door een woonwijk, gevolgd door die enorme stoet…. 🙂
Het was echt vele malen een kippenvel-momentje.
En er zijn heel wat tranen weggepinkt.
Helemaal toen tijdens de dienst het nummer “vleugels van mijn vlucht” van Paul de Leeuw werd gedraaid.
Dat was een van zijn favoriete nummers, maar het was ook het nummer wat hij zong voor mijn schoonmoeder tijdens de uitvaart van Diana’s vader, Piet.
Diana, ik, en haar moeder hebben toen even heel wat zakdoeken nodig gehad.
Al met al was het een werkelijk prachtige dag.
Klinkt misschien raar als het om een begrafenis gaat, maar het is wel zo.
Zo ontzettend veel mensen die in de bloedhitte zo lang hebben staan te wachten.
En die allemaal massaal hebben meegewerkt om dit een voor iedereen onvergetelijke dag te maken.
Ajax is onze club, en zal dat altijd blijven.
Maar op dagen als deze ben ik er zo mogelijk nog trotser op dat ik Ajacied ben!
Een hele hechte groep, een grote familie, met allemaal datzelfde wit-rood-witte hart…
Rust zacht, lieve gabber.
Doe Piet de groeten van ons.
En geef hem een dikke knuffel. X